Stopa jako
zasadniczy punkt podparcia wpływa na całą postawę i od stopnia jej wydolności
zależą w dużej mierze możliwości ruchowe człowieka. Budowa stopy
dostosowana jest do lokomocji, uwarunkowana jest jej funkcją: podporową, nośną
oraz amortyzatora wstrząsów.
Anatomia
czynnościowa dzieli stopę na trzy odcinki: tylny, środkowy, przedni. Kości i
stawy wzmocnione więzadłami stanowią bierną część aparatu lokomocyjnego stopy.
Część czynną stanowi układ mięśniowy. Architekturę zewnętrzną tworzy system
łuków podłużnych i poprzecznych. Powstałe między tymi łukami sklepienia
warunkują sprężystość i elastyczność stopy, amortyzują wstrząsy i urazy.
Przyczyną
nabytych wad stóp mogą być przeciążenia stóp, dźwiganie dużych ciężarów,
nadmierna waga ciała, osłabienie układu mięśniowo-więzadłowego, noszenie
nieprawidłowego obuwia. Do często spotykanych wad stóp należą: stopa koślawa,
końska, końsko szpotawa, szpotawa, wydrążona, płaska, piętowa, palce
młoteczkowate, paluch koślawy, sztywny, zgięty, ostroga piętowa. Najczęściej
spotykaną wadą stóp jest płaskostopie. Główną przyczyną płaskostopia jest
niewydolność mięśniowa, głównie mięśni piszczelowych, strzałkowych, zginaczy
palców i palucha. Do innych przyczyn można zaliczyć: przeciążenie stóp,
niewłaściwe obuwie, siedzący tryb życia, zaburzenia krążenia, otyłość, nawykowe
złe ustawienie stóp.
Od niemowlęctwa stopa przechodzi różne przemiany
przygotowujące ją do życia w staniu i chodzeniu. Stopy noworodka podeszwami
obrócone są do siebie. Największe tempo wzrostu stopy jest w wieku do 3 lat. W
wieku 3-6 lat stopa wzrasta wolniej w porównaniu do innych części kończyn
dolnych. Stopa małego dziecka ma obfitą podściółkę tłuszczową. W momencie
rozpoczęcia chodzenia stopy płaskie są zjawiskiem fizjologicznym. Dla lepszego
utrzymania równowagi dziecko obciąża kończyny dolne w rozkroku, zwiększając płaszczyznę
podparcia. Około 3-4 roku kształtuje się wydrążenie stopy. W wieku 4-5 lat
stopa osiąga dwukrotnie większą długość niż w momencie urodzenia, szerokość
podwaja się około 6-7 roku. U sześciolatka obserwuję się wyrażnie wykształcone
wydrążenie stopy, świadczące o istnieniu łuku poprzecznego i podłużnego. Do
ósmego roku życia szybko zwiększa się wskaźnik szerokości stopy, co związane
jest z polepszeniem jej wysklepienia. Po ósmym roku życia następuje obniżenie
wysklepienia, po skoku pokwitaniowym ponownie stopa podwyższa się. Proces
kształtowania stopy trwa do około siódmego roku życia. Po siódmym roku życia
stopa powinna być prawidłowo ukształtowana.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz